BEDDUA MI? CIK CIK CIK... OLMAZ!
SIR! Minik bir SIRRIMI paylaşmak isterim: Son dönemler gözlemlediğimiz gibi BEDDUALAR ETMEYE hiiiiç gerek yok. Bir ilahiyatçı değilim, bir cemaat lideri hiç mi hiç. Ama haksızlık ihtimaline karşı "Sığın, Rabbine sığın" diyorum. Önce Allah'ın zalimler güruhunu doğru yoluna çevirmesi için dua ediyorum. Ama baktım ki "doğru yol" onlar için trişkadan hikaye, kalplerde mühür Münafıkın Suresinde tasvir edildiği halde, o durumda dönüp Rabbimin "el-Muzill" sıfatına sığınıyorum. Ve ben bunu ne zaman yapsam...
Çok şükür buna kimse müdahale edemiyor. "Ama, ama, aslında..." gibi bahaneler üretemiyor. Yooook orası öyle bir makam ki, ne kandırılabiliyor ne de kanmak istiyor o yüce Makamın Sahibi. Ve sonuçta da oooooh bu da beni öyle mutlu ve özgür kılıyor ki... Bedduaya hiiiç gerek yok. Sevgiden ve Allah'a ilticadan öte yol var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder